HİÇ BİR KIZIN KALBİ SANA ATMAMASI AH’IYLA

HİÇ BİR KIZIN KALBİ SANA ATMAMASI AH’IYLA

Sevmiştim oysa ki tüm kalbimle seni ben
Her şeyimle, her bir şeyini ayrı ayrı, özenle sevmiştim
Hak etmediğini bile bile, bir sonumuzun olmadığını göre göre
Her şeyime her şey ettim seni
Kerhaneye çevirdiğin kalbine yanmıştım
Ve sen bir damla bile sevememişken beni
Ufacık bir yer bile açamadın kalbinde bana
Gel gör ki perişan haldeyim
Darmadumanım sensiz geçen her günde
Sensizlik de mühim değil artık
İhanetlerini unutamadım ben
Kahpeliğini, şerefsizliğini sindiremez oldum
Unutmaya çalıştıkça hatırlıyorum
Silmeye çalıştıkça yeniden doğuyorsun tüm benliğimde
Ne yaptıysam yaranamadım sana
Ne kadar uğraştıysam da alamadım,
Kahpelere hoyratça dağıttığın sevginden bir parça
Toplayamadım sende bir avuç ilgi

Kahpelerin gibi aldatmadım, sana çektirmedim diye mi değersizdim?;
Onlarda bulduğun yalan dolanlarla yanımda kalmandansa
Sana ağır gelen sevdamdan kaç kaçabildiğin kadar uzaklara..

Son gidişinde de bitirememiştim seni bende
Ayrılığın ertesindeki ilan-ı aşkınla dondu bedenim
Durdu nefesim, aklım kalbim..
Oysa kardeşim dediğin adamdan bile saklarken beni;
Başladığın an nasıl ilan edebildin herkese yeni ilişkini?
Sen ki sevmezdin böyle gösterişleri
Meğer gösteriş bahaneymiş, sendeki bana olan sevgisizlikti..
Ben yıllarımı harcamışken hak edemediysem o değeri
İki günlük kız nasıl görebiliyor ilk günden;
Hep aç kaldığım o sevgini, ilgini verdiğin değeri?
Adalet miydi bu yaptığın be adam?
Hiç değilse sana yaptıklarıma, onca çabama saygı duysaydın da
İlk günden şerefsiz yüzünü göstererek
Beni de kendinle öldürmeseydin binlerce kez
Söyle bari sevmeyenim
İyi bakabiliyor mu yanındaki sana?
Sadece sevgili değil, eş dost olabiliyor mu?
Anne olup şevkat gösterebiliyor mu yeri geldi mi?
Her hatana rağmen yanında olduğunu hissettirebiliyor mu bir baba gibi?
Ya da tek dostun olup her derdini dinleyebiliyor mu oturup?
Üzüldüğün zaman güldürebiliyor mu şımarık çocuk olup?
Her haline ayrı bir kişiliğe bürünebiliyor mu huzurun için?
Söyle be adam benim çeyreğim olabildi mi hiçbir kız?
Olamasın zaten!
Ben gibi dalmasın gözlerinin kahvesine
Güçlü ellerini tutmasın, öpüp durmasın
Koklamasın sana sarılırken mis kokan boynunu
Beslemesin seni elleriyle hiçbiri
Sen de biliyorsun ve göreceksin ki
Kalbini açtığın hiç bir kız, asla bir ben olamayacak yanında
Ben gibi düşünmeyecekler seni
Hatta onlar üzecekler seni, senin beni üzdüğün gibi
Ve hep sen seveceğin için kırılacaksın
Çabalayan olacağın için, umursanmayacaksın
Sen bağlanacaksın onlar kopacak senden
Dayanamayacağın ayrılıklar yaşayacaksın
Hiç şüphesiz ki ben geleceğim aklına
Ama gelebilir misin yanıma?
Ya da ben kabul eder miyim seni yeniden?
Ne sen gel artık ne de ben açarım kalbimin kapılarını
Sen bende öldüğünü kabullenemezken
Ben de varlığını hissedemeyeceğim artık
Kalbinin attığı hiç bir kızın kalbi sana atmaması ah’ıyla
Sen bana yaşattıklarının pişmanlığına boğul be adam
Ben gibi birine daha rastlayama ömrünce